Lekha Books

'யார் அது? ராம் அத்தானா?'

இருள் விழுந்திருந்த வீட்டின் படியிலிருந்து யாரோ உரத்த குரலில் கூறினார்கள். தன்னுடைய முறைப் பெண்ணான பேபியின் தங்கை ராஜிதான் அது என்பதை அவன் புரிந்து கொண்டான்.

'வா.... உள்ளே வந்துட்டு போகலாம்'.

பேபியின் தந்தை உண்ணி மாமன் அழைத்தார்.

தனக்கு நேரமில்லை என்று அவன் கூறினான்.

துளசித் தரையில் விளக்கேற்றிக் கொண்டிருக்கும் பேபியை அவன் பார்த்தான். குளித்து ஈரமான தலை முடி..... வெளுத்த புடவை....நெற்றியில் சந்தனக் குறி.... அவள் துளசிச் செடியைப் பிடித்தவாறு அவனை நோக்கி புன்னகைத்தாள்.

'வாடா... சமீப காலத்துல உன்னைப் பார்க்கவே முடியலையே!'

உண்ணி மாமன் அவனுடைய தோளைத் தட்டியவாறு கூறினார்:

'வாங்க ராம் அத்தான்.... உள்ளே வாங்க.'

ராஜியும் அழைத்தாள்.

தனக்கு நேரமில்லை என்று அவன் கூறினான். அவன் குழாயை இழுத்தவாறு நடையைத் தொடர்ந்தான்.

வீடுகளின் வாசலில் பற்ற வைத்திருந்த விளக்குகள் அணைந்தன. அதற்கு பதிலாக ஆறாம் எண் விளக்குகளும், மின் விளக்குகளும் பிரகாசித்தன.

வெளிச்சமும் நிழலும் விழுந்து கிடக்கும் தெருக்களின் வழியாக அவன் நடந்தான்.

நான்கு தெருக்கள் சந்திக்கும் சந்திப்பின் வழியாக நடந்து சென்றபோது, முஹம்மது கூறினான்:

'சார், பார்க்கவே முடியலையே!'

தான் எல்லா நாட்களிலும் அந்த வழியாகத்தான் கடந்து செல்வதாக அவன் கூறினான்.

முஹம்மதுவின் வியாபாரம் மேலும் சற்று முன்னேற்றம் அடைந்திருக்கிறது என்பதை அவன் புரிந்து கொண்டான். கடை முழுவதும் பொருட்கள் இருந்தன. முன் பகுதியில் புதிய கயிறுகள் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்கின் வெளிச்சத்தில் தொங்கிக் கிடந்த கயிறுகளை அவன் தொட்டான். நல்ல நீளம் இருந்தது .... பலமும் .. அவற்றுடன் ஒரு வாசனையும் ...

'கயிறு வேணுமா? புதிய கயிறு சார்?'

முஹம்மது கூறினான்.

அங்கிருந்தவற்றில் மிகவும் அழகானதாக தோன்றிய ஒரு கயிறை அவன் தேர்ந்தெடுத்தான். 'இதற்கு என்ன விலை?' என்று அவன் கேட்டான்.

'ஆறணாதான், சார்',

அவன் காசைக் கொடுத்தான். முஹம்மது கயிறைத் தாளைக் கொண்டு சுற்றினான். பொட்டலத்துடன் அவன் வெளியே வந்தான். அவன் தன்னுடைய வாடகை வீட்டை நோக்கி நடந்தான். உதட்டில் பாடலை முணுமுணுத்தான்.

வயலின் கரையிலிருந்த ஒரு சிறிய வீடுதான் அவனுடைய வசிப்பிடம். ஒவ்வொரு மாதமும் பத்து ரூபாய் வாடகை. வீட்டில் அவன் தனியாகத்தான் வசிக்கிறான்.

நட்சத்திரங்களின் பிரகாசம் விழுந்து கிடக்கும் வாசலின் வழியாக அவன் நடந்தான். சாவியை எடுத்தான். கதவைத் திறந்தான். விளக்கைப் போட்டான். அவன் தாள் பொட்டலத்தைப் பிரித்தான். புதிய கயிறின் வாசனை அவனை மூச்சை அடைக்கச் செய்தது. மேலே பார்த்தான், அங்கு தொங்க விடப்பட்டிருந்த மூன்று வளையங்கள் கண்களில் பட்டன. சாளரத்தில் ஏறி நின்று நடுவிலிருந்த வளையத்தில் கயிறைக் கட்டினான். நுனியில் முடிச்சுப் போட்டான். அவன் தன்னுடைய தலையை முடிச்சுக்குள் நுழைத்தான்... சிறிது நேரம் கடந்த பிறகு, கயிறின் நுனியில் துடித்துக் கொண்டிருந்த அவனுடைய சரீரம் அசைவற்றதாக ஆனது.