Lekha Books

“நிச்சயமா அனுப்பி வைப்பேன்”- அவள் தன் தம்பியைப் பார்த்து சொன்னாள்.

கமலத்தின் தம்பி பள்ளி இறுதி வகுப்பில் நடந்த தேர்வில் வெற்றி பெற்றான். அந்தச் சமயத்தில் கமலத்தின் கணவன் பணம் செலவு செய்யும் விஷயத்தில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தயக்கம் காட்ட ஆரம்பித்தான். தம்பியைக் கல்லூரியில் சேர்ப்பதற்கு பல வகைகளில் அவன் எதிர்ப்பு காட்டினான். அதைப் பார்த்து கோபத்தின் எல்லைக்கே போய்விட்டாள் கமலம். தன் தம்பியின் கல்லூரி படிப்பிற்கு தேவைப்படும் பணத்தைச் செலவழிக்காவிட்டால், தான் தன் கணவனை விவாகரத்து செய்யவும் தயாராக இருப்பதாக பயமுறுத்தினாள் கமலம். கடைசியில் கமலத்தின் தம்பியின் கல்லூரிப் படிப்பிற்கான செலவை ஏற்றுக் கொள்ள சம்மதித்தான் அவள் கணவன்.

நான்கு வருடங்களில் கமலத்தின் தம்பி பி.ஏ. படித்து முடித்தான். அதே நேரத்தில் கமலத்தின் கணவன் கையில் காசே இல்லாத நிலைக்கு ஆளானான்.

கமலத்தின் தம்பி கேட்டான், “அக்கா இனிமேல் என்ன பண்றது? சட்டக் கல்லூரியில இன்னும் ரெண்டு வருடங்கள் படிக்கணுமே! அதற்கு என்ன செய்றது?”

கமலம் அதற்கு எந்த பதிலும் கூறவில்லை. அவளால் முடிந்தது அவ்வளவுதான். தன் கணவனால் எந்த அளவிற்கு முடியுமோ அந்த அளவிற்கு அவனை அவள் செய்ய வைத்தாள். இதற்குமேல் அவள் என்ன செய்ய முடியும்? தன் தம்பி கேட்கும்போது, அவள் என்ன பதில் சொல்லவாள்? அவள் தன்னுடைய புடவைத் தலைப்பால் கண்களில் வழிந்த நீரைத் துடைத்தாள்.

அவளின் தம்பி சொன்னான். “அக்கா, நீ கவலைப்படாதே, நான் வேற ஒரு வழியில முயற்சி பண்ணிப் பார்க்குறேன். நான் எப்படியும் ஒரு வக்கீல் ஆகணும். கட்டாயம் நான் வக்கீலா வந்தாகணும். அப்படின்னாத்தான் என்னோட அக்காவான உன்னை நான் சுகமா இருக்கும்படி பார்த்துக்க முடியும்.”

அவள் அவன் பேசுவதையே கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். பேசிய அவன் சில நிமிடங்களில் அந்த இடத்தை விட்டு நீங்கினான்.

யாருக்கும் ஒரு பைசா கொடுக்காத ஒரு கருமியான மனிதனின் கைவசம் ஏகப்பட்ட பணம் இருந்தது. அதே நேரத்தில் அவனுக்கு ஒரு மகளும் இருந்தாள். இவை இரண்டுமே பிரிக்க முடியாத அளவிற்கு இறுக்கமாக பிணைக்கப்பட்டிருந்தது. அந்த மனிதனின் மகளோ சிறிதும் அழகு இல்லாதவளாக இருந்தாள். பற்கள் வெளியே நீட்டிக் கொண்டிருந்தன. கண்கள் மிகவும் பெரியதாக இருந்தது. மிகவும் அவலட்சணமாக இருந்தாள். ஆனால், அவளைத் திருமணம் செய்து கொள்பவனுக்கு அவளோடு சேர்த்து நிறைய பணம் கிடைக்கும். சொல்லப் போனால் ஒரு பணப்பெட்டியே பரிசகத் தரப்படும் என்ற சூழ்நிலை அங்கிருந்தது. இந்த விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்ட கமலத்தின் தம்பி அந்தப் பணக்காரனை அணுகினான். அந்த மனிதரின் மகளைத் தான் திருமணம் செய்து கொள்ளத் தயாராய் இருப்பதாகச் சொன்னான். பிறகென்ன, பணப்பெட்டி அவனுக்காகத் திறக்கப்பட்டது. கமலத்தின் தம்பி சட்டக்கல்லூரியில் படிப்பைத் தொடர்ந்தான்.

நடந்த விஷயங்கள் எல்லாவற்றையும் ஒன்று விடாமல் தன் சகோதரிக்குத் தெரிவித்தான். அவள் அவனை வாழ்த்திக் கடிதம் எழுதினாள். இருந்தாலும் அந்த வாழ்த்தில் ஒரு உள்மன பயம் மறைந்து இருந்ததென்னவோ உண்மை. தன் தம்பி தன்னைவிட்டு விலகிச் சென்று விடுவானோ என்று அந்த அன்பு அக்கா அஞ்சினாள். அவள் அதைத் தன் கடிதத்தில் எழுதவும் செய்தாள். அவன் பதிலுக்கு தன் அக்காவிற்குக் கடிதம் எழுதினான். அதில் தனக்கு எல்லாக் காலத்திலும் தன் அக்காதான் முக்கியம் என்று அவன் எழுதியிருந்தான்.

பி.எல். தேர்வு எழுதி, அதில் வெற்றி பெறுவதற்கு முன்பே சங்கரியைத் திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டிய கட்டாயம் கமலத்தின் தம்பிக்கு உண்டானது. அவன் தன்னுடைய சொந்த வாழ்க்கையை அந்த பணப்பெட்டியின் முன்னால் அடமானம் வைத்தான். அவன் தன்னுடைய எதிர்காலத்தை அந்த அழகற்ற பெண்ணுக்கு தாரை வார்த்துக் கொடுத்தான்.

திருமண நாளன்றுதான் அவனும் அவளும் ஒருவரையொருவர் நேரில் பார்த்துக் கொள்ளவே செய்தார்கள். அப்போதுதான் அந்தப் பற்களையும் பெரிய கண்களையும் அவன் பார்க்கவே செய்தான். இன்னொரு முறை அவளைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணமே அவனுக்கு உண்டாகவில்லை. திருமணம் முடிந்த பிறகும் திருமணமாகாத ஒரு மனிதனைப் போலத்தான் அவன் நடந்து கொண்டான். ஒவ்வொரு வாரமும் தவறாமல் கமலத்தின் கடிதம் அவனைத் தேடி வரும். அவள் கணவனின் நோய் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக் கொண்டே வந்தது. அந்த மனிதனிடமிருந்த பணமெல்லாம் முற்றிலும் செலவழிந்து ஒன்றுமே இல்லாத நிலையில் அவன் இருந்தான். மருத்துவச் செலவுக்குக் கூட அவனிடம் பணம் கிடையாது. சொல்லப் போனால் அன்றாடச் செலவுக்கே கமலமும் அவள் கணவனும் மிகவும் சிரமப்பட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். அவள் கடிதத்தில் எழுதியிருந்தாள். “அவர் தன்னிடமிருந்த பணத்தையெல்லாம் நமக்காக தந்தார். அவரைப் பார்ப்பதற்கு நம்மைத் தவிர வேறு யார் இருக்கிறார்கள்?” கமலத்தின் தம்பி அந்தக் கடிதங்களுக்கெல்லாம் நம்பிக்கை ததும்பும் பதில்களை எழுதுவான். ப்ராக்டீஸ் ஆரம்பித்து விட்டால் இந்த மாதிரியான கஷ்டங்களெல்லாம் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து விடும் என்று அவன் தன்னுடைய கடிதத்தில் எழுதுவான். தன் தம்பி ப்ராக்டீஸ் ஆரம்பிக்கும் நல்ல நாளை எதிர்பார்த்து கமலமும் அவள் கணவனும் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

கமலத்தின் தம்பி பி.எல். தேர்வில் வெற்றி பெற்றான். பட்டம் வாங்கினான். ப்ராக்டீஸ் தொடங்கினான். ஒரு நாள் நீதிமன்றத்திற்குச் செல்வதற்காக அவன் தயாராகிக் கொண்டிருக்கும் போது வாசல் கதவிற்குப் பின்னால் சங்கரியின் நீளமாக வெளியே நீட்டிக் கொண்டிருக்கும் பற்கள் தெரிந்தன. அவள் சொன்னாள்; “நாம இனிமேல் வேற வீட்டுல போய் இருக்கணும்.”

கமலத்தின் தம்பி சில நிமிடங்கள் சிந்தனையில் ஆழ்ந்தான். பிறகு ‘ம்...’ என்று சொல்லி விட்டு அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தான். அன்று சாயங்காலம் அவன் சங்கரியை அழைத்து, மறுநாள் காலையிலேயே வேறு இடத்திற்குப் போகத் தயாராய் இருக்கும்படி சொன்னான்.

மறுநாள் காலையிலேயே அவர்கள் வேறு வீட்டிற்கு குடி புகுந்தார்கள். தந்தையின் வீட்டை விட்டு கணவனுடன் வாழ்க்கையை நடத்த வந்த பிறகுதான் சங்கரியிடம் அந்த ஆச்சரியப்படத்தக்க மாற்றங்களே வெளியே தெரிய ஆரம்பித்தன. அதுவரை தன்னுடைய கணவனுடன் நேருக்கு நேராக நின்று பேசி பழக்கமில்லாத அந்தப் பெண் இப்போது அவனிடம் நேரடியாக வீட்டு விஷயங்களைப் பற்றியும், பண வரவு சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களைப் பற்றியும் பேச ஆரம்பித்தாள்.