க்ளியோபாட்ராவின் முத்துக்கள்

Details

Category: சிறுகதைகள்

Published Date

Written by சுரா

Page 1 of 6

க்ளியோபாட்ராவின் முத்துக்கள்
எஸ்.கெ. பொற்றெக்காட்
தமிழில்: சுரா

கப்பல் 'போர்ட்ஸெய்த்' துறைமுகத்தை அடைந்தது. சிவப்பு நிற தொப்பியும் வெள்ளை நிறத்தில் தரை வரை தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் ஆடையும் அணிந்திருந்த எகிப்திய வியாபாரிகள் பலவிதமான பொருட்கள் நிறைக்கப்பட்ட சிறிய சிறிய படகுகளுடன் கப்பலை நெருங்கினர். சிலர் கூடைகளுடன் கப்பலுக்குள் ஏறி வந்தார்கள்.

நான் இங்க்லாண்டிலிருந்து இந்தியாவிற்குத் திரும்பி வந்து கொண்டிருந்தேன்.

கரையை நோக்கி கண்களைச் செலுத்தினேன். உச்சிப் பொழுது வெயிலின் ஜுவாலைகள் நடனமாடிக் கொண்டிருக்கும் கரைப் பகுதி, சூயஸ் கால்வாயின் நிர்மாணியான ஃபெர்டினார்ட் டி லிஸப்ஸின் பிரம்மாண்டமான சிலை உயரமான கட்டிடங்கள் பின்புலமாக இருக்க, கம்பீரமாக நின்று கொண்டிருந்தது. என்னுடைய பார்வைகள் துறைமுகத்திற்கு அப்பாலிருந்த வானத்தின் விளிம்பை நோக்கி சென்றன. தூரத்தில் எங்கோ அலெக்ஸான்ட்ரியாவின் பின்புலம் தெரிந்தது. ஆமாம்.... க்ளியோபாட்ராவின் விளையாட்டுத்தளமாக இருந்த அலெக்ஸான்ட்ரியா (அந்தப் பெயரை உச்சரிக்கும்போதே ஒரு புத்துணர்ச்சி உண்டாகிறது!) க்ளியோபாட்ராவின் பழமையான தொடர்பு உயிர்ப்புடன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் அந்த அழகான நகரத்தில் நான் ஐந்தாறு நாட்கள் சுற்றித் திரிந்திருக்கிறேன். எட்டு மாதங்களுக்கு முன்பு நடைபெற்றது அது. க்ளியோபாட்ராவின் கால் சுவடுகள் பதிந்த நிலத்தில் சற்று படுத்து உறங்குவதற்காகவும், அவளைப் பற்றிய நினைவுகளைச் சுமந்து வரும் வெட்டவெளி காற்றைச் சற்று சுவாசிப்பதற்காகவும் மட்டுமே நான் அலெக்ஸான்ட்ரியாவிற்குச் சென்றிருந்தேன். அந்த நாட்களைப் பற்றியெல்லாம் நான் மீண்டும் நினைத்துப் பார்த்தேன். க்ளியோபாட்ராவைப் பற்றிய அற்புத நினைவுகளைத் தவிர, அவளுக்குச் சொந்தமானது என்று கூறுகிற மாதிரி ஒரு கல் துண்டு கூட இன்று அங்கு எஞ்சியிருக்கவில்லை. அவளுடைய மம்மியையோ, பிணம் அடக்கம் செய்யப்பட்ட கல்லறையையோ, இறுதியாக உறங்கும் இடம் என்று நினைக்கப்படும் ஒரு மூலையையோ இதுவரை பார்க்க முடியவில்லை. எனினும், எத்தனையோ நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னால் உண்டாக்கப்பட்ட கற்சிலைகளை விட, பிரமிடுகளை விட அவளைப் பற்றிய கதைகளுக்கு நிரந்தரத் தன்மை உண்டாகி விட்டிருக்கிறது.

'முத்து மோதிரங்கள், காதுகளில் அணியக் கூடிய அணிகலன்கள், 'ஸ்காரப்கள்', பவள மாலைகள்' - திறந்து வைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு பெட்டியைக் காட்டியவாறு ஒரு அரேபியன் கப்பலின் மேல் தளத்திற்கு வந்து என்னை நெருங்கினான்.

'ஆறாயிரம் வருடங்களுக்கு முன்பு ஃபாரோ மகாராணிகள் கழுத்தில் அணிந்திருந்த மாலை இது....' - அவன் ஒரு கருப்பு நிற கல் மாலையை கை விரல்களில் தூக்கியெடுத்து, ஏற்கெனவே தயார் பண்ணிய அற்புத ரசத்தைக் கண்களில் கொண்டு வந்து என் முகத்தையே சற்று பார்த்தான்.

நான் சிரித்து விட்டேன். அற்புதப் பொருட்கள் என்று கூறி அவர்கள் இப்படி பலவற்றையும் சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கு முன்னால் கொண்டு வந்து காட்டுவார்கள். க்ளியோபாட்ராவின் பதினாறாம் வயதிலும், இருபத்தேழாம் வயதிலும் இருக்கக் கூடிய மண்டையோடுகள் கூட அந்தக் கூட்டத்தினரிடமிருந்து வாங்குவதற்கு கிடைக்கும்! ஆனால், அவனுடைய பெட்டிக்குள் இருந்த ஸ்காரப் கற்கள் என்னைக் கவர்ந்தன. வண்டின் வடிவத்தில் கொத்தியெடுக்கப்பட்ட ஒரு வகையான சிறிய, பச்சை நிற கற்களுக்குப் பெயர்தான் 'ஸ்காரப்'. நான் ஒரு ஜோடி ஸ்காரப்களை வாங்கினேன். ஐந்து ஷில்லிங்....

கப்பல் துறைமுகத்தை விட்டு கிளம்பியது. நான் என்னுடைய பாக்கெட்டிற்குள்ளிருந்து ஒரு சிறிய டப்பாவை எடுத்து, அந்த ஸ்காரப்களை அதற்குள் வைப்பதற்காக, அதைத் திறந்தேன். க்ளியோபாட்ரா சம்பந்தமாக நான் சம்பாதித்திருந்த விலை மதிப்புள்ள ஒரு ஜோடி பழைய முத்து தொங்கட்டான்களை ஒரு டப்பாவில் பத்திரப்படுத்தி வைத்திருந்தேன். எகிப்திடம் விடை பெறக் கூடிய அந்த சந்தர்ப்பத்தில், க்ளியோபாட்ராவின் அந்த காதில் அணியக் கூடிய ஆபரணத்தைச் சற்று வெளியே எடுத்து, அதன் அழகைப் பார்க்க வேண்டும் என்று எனக்கு ஒரு ஆர்வம் உண்டானது. தூரத்தில் அலெக்ஸான்ட்ரியாவைப் பார்த்தவாறு நான் அந்த முத்து லோலாக்குகளை கை விரல்களில் தூக்கி எடுத்தேன். அற்புத உணர்ச்சிகளுடன் அப்படியே நின்று விட்டேன். அந்த முத்து தொங்கட்டான்களுக்கு மத்தியில் க்ளியோபாட்ராவின் புகழ் பெற்ற அழகான முகம் தெரிந்து கொண்டிருப்பதைப் போல எனக்கு தோன்றியது..... திடீரென்று என்னுடைய கையை யாரோ பலமாக தட்டி விட்டதைப் போல உணர்ந்தேன். கடல் காற்றின் அடியோ, கப்பலின் குலுங்கலோ... என்னவோ.... அந்த முத்து தொங்கட்டான்கள் என் கையிலிருந்து கீழே நீல கடலின் ஆழத்திற்குள் மின்னி மறைந்து போய்ப் கொண்டிருப்பதை நான் பார்த்தேன்.

கரையை விட்டு நீங்கி... நீங்கிப் போய்க் கொண்டிருந்த கப்பலின் மேல் தளத்தில் நின்று கொண்டு அந்த வெட்டவெளியைப் பார்த்தவாறு நான் பதைபதைப்பு கலந்த குரலில் இவ்வாறு கூறினேன்: 'க்ளியோபாட்ரா, இரண்டாயிரம் வருடங்களுக்குப் பிறகும் நீ இங்கு... இப்போதும் சுற்றித் திரிந்து கொண்டிருக்கிறாய் என்பதை நான் புரிந்து கொண்டேன். நீ என்னை ஏமாற்றி விட்டாய். எனினும், உன்னை நான் காதலிக்கிறேன்.'

கப்பல் சூயஸ் கால்வாயின் வழியாக மிகவும் மெதுவாக நகர்ந்து போய்க் கொண்டிருந்தது. இடது பக்கத்தில் மனதில் வெறுப்பை உண்டாக்கக் கூடிய மஞ்சள் நிற பாலைவனம். வலது பக்கத்தில் நீர் ஓடிக் கொண்டிருந்த சில வாய்க்கால்களும், பச்சை நிறத்திலிருந்த சிறிய குளங்களும், புதிய கட்டிடங்களும், பேரீச்ச மரங்களும் கலந்த எகிப்திய கிராமப் பகுதி. என்னுடைய சிந்தனைகள் அந்த இயற்கைக் காட்சிகளையெல்லாம் விட்டு விலகி, இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்னால் லண்டனில் வைத்து ஒரு இரவு வேளையில் நான் க்ளியோபாட்ராவைப் பார்த்து, அவளுடைய முத்து லோலாக்குகளைக் கை வசமாக்கிய அந்தச் சம்பவத்தைப் பின் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தன.

மே மாதத்தின் ஒரு இரவு வேளை. நேரம் பன்னிரண்டு மணியைத் தாண்டி விட்டிருந்தது. அதாவது - லண்டனில் அன்று சூரியன் மறைந்து ஒன்றரை மணி நேரம் ஆகியிருக்கும். நான் லண்டனில் ஒரு தெருவின் மூலையில் அமைந்திருந்த ஒரு பழமையான எகிப்திய கற் தூணையே ஆர்வத்துடன் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தேன். மார்பிள் கல் கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட அந்த ஊசியைப் போன்ற சிலை 'க்ளியோபாட்ராவின் ஊசி' என்று அழைக்கப்படுகிறது.

'இந்த சிவப்பு நிறத்தில் ஒரே கல்லால் ஆன தூண் ஹெல்யோப்போலீஸிலிருந்து 1878 ஆம் ஆண்டில் லண்டனுக்குக் கொண்டு வரப்பட்டது. அது பிரிட்டிஷ் மக்களுக்கு அளிக்கப்பட்ட ஒரு எகிப்து நாட்டு அன்பளிப்பு. அந்தத் தூண், ஒரு உயரமான இரும்புக் குழாய்க்குள் வைக்கப்பட்டு, ஒரு இணைப்புடன் சேர்த்து கட்டப்பட்டு, கடலில் மிதக்க வைத்து கொண்டு வரப்பட்டது. கடல் பயணத்திற்கு மத்தியில் இரும்புக் குழாய் உடைந்து விட்டது.