Lekha Books

இந்த சம்பவங்களுக்கு மத்தியில் இன்னொரு புதிய கதை. மும்பையில் தான் தங்கியிருந்த இடத்திலிருந்து தப்பி வருகிறாள் பூனம் என்ற சிறுமி. ஒரு லாரியில் அவள் ஏறி வருகிறாள். எங்கோ இருக்கும் ஒரு குக்கிராமத்தில் அவளின் வயதான பாட்டி இருக்கிறாள். அந்த ஏழைச் சிறுமி தன் பாட்டியைத் தேடி வருகிறாள். ஆனால், அவள் வந்த லாரி, அந்த கிராமம் இருக்கும் திசையில் போகக் கூடியது அல்ல. அதனால், ஒரு மலைப் பகுதியில் அவளை, அந்த லாரியின் ஓட்டுநர் இறக்கி விட்டு விடுகிறார். லாரி புறப்பட, சிறுமி அருகிலிருந்த ஒற்றையடிப் பாதையின் வழியே நடக்கிறாள்.

அந்த பாதை ஒரு குன்றின் உச்சியை அடைகிறது. அது ஒரு சிறிய கிராமம். அங்கு பல வர்ணங்களில் ஆடைகள் கொடிகளில் தொங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. நடனம், நாடக ஒத்திகை அனைத்தும் நடக்கின்றன. பல இளம் பெண்கள் அங்கு இருக்கிறார்கள். அவர்களை ஒரு முரட்டுத்தனமான மனிதர் இயக்கிக் கொண்டிருக்கிறார். அவர்களையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள் நம் சிறுமி. அவர்களோ, அவளையே பார்க்கிறார்கள். அவள் யார் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாது. அவர்கள் யார் என்று நம் சிறுமிக்குத் தெரியாது. 

நடனமும், நாடகக் காட்சிகளும் நடைபெறுகின்றன  (இந்த காட்சிகளும் நமக்கு ஈரான் நாட்டு படத்தை ஞாபகப்படுத்தக் கூடியவையே!) அந்தப் பெண்கள் ஒரு இடத்தில் போய் தங்க, அவர்களுடன் போய் அந்த இரவு வேளையில் தங்கிக் கொள்கிறாள் பூனம். 

நான்கு சுவர்களுக்குள் இளம் பெண் ஒவ்வொருத்தியும் தனித் தனியாக வந்து நிற்க, சாளரத்தின் வழியாக அவர்களின் அழகை அள்ளி பருகுகின்றனர் அந்த கிராமத்தின் `காம வயப்பட்ட ஆண்கள். அதற்குப் பிறகுதான் சிறுமி பூனத்திற்கே தெரிய வருகிறது - அந்த இடம் அந்த அளவிற்கு நல்ல இடம் இல்லை என்று. அங்கிருந்த இளம் பெண்களின் மூலம் அவளுக்கு தெரிய வருகிறது - அது உடலை வைத்து பிழைப்பு நடத்தும் இடம் என்பதும், அவர்கள் விலை மாதர்கள் என்பதும், வேறு வழியில்லாமல் விளக்கில் வந்து விழுந்த விட்டில் பூச்சிகள் அவர்கள் என்பதும், அது கலை என்ற போர்வையில் நடத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது என்பதும்....

பிறகென்ன? அந்தச் சிறுமி அங்கிருந்து தப்பித்து ஓடுகிறாள். சாலையில் ஒரு லாரி வருகிறது. கையைக் காட்ட, லாரி நிற்கிறது. பாட்டி இருக்கும் கிராமத்தைக் கூறுகிறாள். அந்த திசையில் போகும் லாரிதான் அது. ஓட்டுநர் அவளை ஏற்றிக் கொள்கிறான். பூனம் ஏற, லாரி புறப்படுகிறது. 

ஒற்றையடிப் பாதையையொத்த சாலையில் நம் சிறுவன் ஆதித்யா பயணிக்கும் பாப்புவின் லாரி பனி படலத்திற்கு மத்தியில் வந்து கொண்டிருக்கிறது. பொழுது புலர்ந்திருக்கும் வேளை. திடீரென்று எதிரில் இன்னொரு லாரி. அதைப் பார்த்ததும், நிலை குலைந்து போகிறான் பாப்பு. எங்கே மோதி விடப் போகிறதோ என்று வேறொரு பக்கம் லாரியை பாப்பு திருப்புகிறான். எதிரில் வந்த லாரி அதற்குள் அங்கிருந்து போய் விடுகிறது. (சிறுமி பூனம் பயணிக்கும் லாரியாகக் கூட அது இருக்கலாம்.)

திரும்பிய வேகத்தில், லாரி நிலை தடுமாறிகிறது. (விபத்து நடத்த வேண்டும் என்பது ஏற்கெனவே பாப்பு போட்டிருந்த திட்டம் தானே!) சரிந்த லாரிக்குள் பாப்பு, க்ளீனர், ஆதித்யா...

லாரி சரிந்த இடத்தில் கூட்டம் கூடி விடுகிறது. போலீஸ்காரர்கள் வந்து சேர்கிறார்கள். மகனைத் தேடி அலைந்த டேவிட்டும், கிரணும் அங்கு வருகிறார்கள். 'என்ன லாரி? என்ன விபத்து? என்று பார்க்கிறார்கள். அங்கிருந்த கல்லில் எந்தவித அதிர்ச்சியும் இன்றி, அமைதியாக உட்கார்ந்திருக்கிறான் சிறுவன் ஆதித்யா. தன் மகனைப் பார்த்த சந்தோஷத்தில், அந்த பெற்றோர் ஓடி வந்து அவனைக் கட்டிக் கொண்டு, முத்த மழை பொழிகிறார்கள். அவர்களுக்கு அவர்களின் செல்ல மகன் கிடைத்து விட்டான். பிறகென்ன?

ஆனால், இப்போது அவர்கள் பார்க்கும் ஆதித்யா அல்ல- இதற்கு முன்பு அவர்கள் பார்த்த ஆதித்யா. தேசிய நெடுஞ்சாலையில் அவனுக்குக் கிடைத்த அனுபவங்கள் சாதாரண அனுபவங்களா?

'The Lunch box' ' திரைப்படம்தான் ஆஸ்கார் விருதுக்காக அனுப்பப்படும் என்று அனைவரும் எதிர்பார்த்திருக்க, 'The Good Road' தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவுடன், ஒரு பெரிய சலசலப்பே உண்டானது இரண்டு படங்களையுமே நான் பார்த்து விட்டேன். எந்த வகையில் பார்க்கப் போனாலும்- 'The Good Road'தான் தகுதியான படம் என்பதே என் கருத்து. 

தேசிய நெடுஞ்சாலையிலேயே, இதற்கு முன்பு நடிப்பு அனுபவம் இல்லாதவர்களை வைத்து படமொன்றை இயக்குவது என்பது சாதாரண விஷயமா? டேவிட்டாக நடித்த Ajay Gehi, கிரணாக நடித்த Sonali Kulkarni, சிறுவன் ஆதித்யாவாக நடித்த Keval Katrodia, லாரி ஓட்டுநராக நடித்த Shamji Dhana Kerasia (இவர் உண்மையிலேயே ஒரு ஓட்டுநரே!), அவனின் உதவியாளராக வந்த Priyank Upadhyay, சிறுமி பூனமாக நடித்த Poonam Kesar Singh - அனைவரும் தாங்கள் ஏற்று நடித்த கதாபாத்திரங்களுக்கு உயிர் கொடுத்திருக்கிறார்கள். 

இப்படிப்பட்ட ஒரு புதுமையான கதைக் கரு கொண்டு படத்தைத் தயாரித்த தேசிய திரைப்பட வளர்ச்சிக் கழகத்தை (National Film Development Corporation, NFDC)  நாம் பாராட்ட வேண்டும். அத்துடன் படத்தை இயக்கிய Gyan Correa வையும்தான்.

ஒரு சிறப்புச் செய்தி :- இந்த படத்திற்கு Sound Designer ஆக பணியாற்றியவர் - ரசூல் பூக்குட்டி.