Lekha Books

சுராவின் முன்னுரை

இர்விங் ஸ்டோன் ‘லஸ்ட் ஃபார் லைஃப்’ (Lust for life) என்ற பெயரில் எழுதியிருக்கும் ‘வின்சென்ட் வான்கா (Vincent van Gogh) பற்றிய நூலைப் படித்தேன். புத்தகத்தை கீழே வைக்க முடியவில்லை. சாப்பாடு, தூக்கம் எல்லாவற்றையும் மறந்து இரவு – பகல் எந்நேரமும் படிக்கும் அளவிற்கு ஓவியர் வின்சென்ட் வான்காவின் வாழ்க்கை வரலாற்றை தன் எழுத்தாற்றலால் மகோன்னத நிலைக்குக் கொண்டு சென்றிருந்தார் இர்விங் ஸ்டோன்.

பேன்டாங்கிற்கு அது ஒரு ஆச்சரியத்திற்குரிய விஷயமாக இருந்தது.

ஒரு நாள் காலையில் இரண்டு லாரிகளும், ஒரு புல் டோஸர் இயந்திரமும் இடி இடிப்பதைப் போல பயங்கரமான ஓசைகளை உண்டாக்கிக் கொண்டு அவருடைய இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்திருந்தன. முதல் லாரியில் கூட்டமாக தொழிலாளர்கள் வந்திருந்தார்கள். இரண்டாவது லாரியில் அவர்கள் பயன்படுத்தக் கூடிய கருவிகளும், பிற பொருட்களும் கொண்டு வரப்பட்டிருந்தன. ஃபோர்மேன் ஒரு ப்ளூ-ப்ரிண்ட்டில் தன் விரலை வைத்துக் கொண்டு, மிகவும் சுறுசுறுப்புடன் இருந்தார்.

பாலு அண்ணா,

நான் உங்களை இப்போதும் இந்த மாதிரி அழைப்பதற்கான தைரியத்துடன் இருப்பதற்குக் காரணம்- ஒரு விலைமகளாக வீழ்ச்சியைத் தேடிக்கொண்டவள், தன்னுடைய மதிப்பிற்குரிய சகோதரனை எப்படி அழைக்கவேண்டும் என்று சமுதாயம் இன்றுவரை ஒரு பெயரைப் படைக்காமல் விட்டிருப்பதால் மட்டுமே. மன்னிக்கவேண்டும்.

வெளிவாசலுக்கு மிகவும் தூரத்தில் தலைவர் வந்து கொண்டிருக்கும்போதே, அவருடைய மகள் ஒகான்டா அவரைப் பார்த்துவிட்டாள்.

அவரைச் சந்திப்பதற்காக அவள் ஓடினாள். மூச்சுவிட முடியாமல் அவள் தன் தந்தையிடம், “என்ன செய்தி, தலைவரே?'' என்று கேட்டாள். மழை எப்போது பெய்யும் என்ற தகவலைத் தெரிந்து கொள்வதற்காக கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஒவ்வொருவரும் மிகுந்த ஆவலுடன் காத்திருந்தார்கள். லபாங்'ஓ மகளைத் தொடுவதற்காக தன் கைகளை நீட்டினாரே தவிர, ஒருவார்த்தைகூட வாய் திறந்து பேசவில்லை. தந்தை எதுவும் கூறாமல் மிகவும் அமைதியாக இருப்பதைப் பார்த்து ஆச்சரியப்பட்ட ஒகான்டா, அவர் திரும்பி வந்துவிட்டார் என்ற செய்தியைக் கூறுவதற்காக கிராமத்தை நோக்கி திரும்பி ஓடினாள்.