நீதிமன்றத்தில் நடைபெற்ற எல்லா நடவடிக்கைகளையும் வெறுப்புடன் பார்த்தவாறு நின்று கொண்டும், அது எதுவும் தன்னுடன் சம்பந்தப்பட்டது இல்லை என்ற எண்ணத்துடன் அலட்சியமாக நடந்து கொண்டும் இருந்த குற்றவாளி அப்துர் ரஸாக்கிடமிருந்து யாரும் எந்த வாதத்தையும் எதிர்பார்க்கவில்லை.
நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு நடைபெற்ற சம்பவம் இது. பிள்ளைகளாக நானும் அப்துல் காதரும் ஹனீஃபா வும் பாத்தும்மாவும் மட்டுமே அப்போது இருந்தோம். ஆனும்மாவை அப்போது உம்மா பெற்றுவிட்டாளா என்பது சந்தேகம். அபு பிறக்கவே இல்லை.
மிகவும் சுருக்காகப் பிணத்தை அடக்கம் செய்துவிட்டு, அலுவலகத்தில் இருக்கும் நண்பர்களுக்கு வேண்டிய அளவிற்கு நன்றியை வெளிப்படுத்தி, இரவில் வீட்டிற்குத் திரும்பி வரும் அந்த மனிதரை நாம் "அப்பா' என்று அழைக்கலாம். காரணம்- அந்த நகரத்தில் அவருடைய மதிப்பை அறிந்திருப்பவர்கள் மூன்று பிள்ளைகள் மட்டுமே. அவர்கள் அவரை "அப்பா' என்றுதான் அழைக்கிறார்கள்.
எனக்கு ஆறு அல்லது ஏழு வயது உள்ளபோது நடந்த கதை இது. எங்களுடைய ஊரில் பாம்புகளைக் கொல்லக்கூடிய ஒரு தைரியசாலி இருந்தான். எப்படிப்பட்ட பயங்கரமான நாகத்திடமும் அவன் போராடுவான். அவனைப்போல ஒரு தைரியசாலியாக ஆக வேண்டும் என்று நான் நினைத்தேன். நான் முதலில் போராடியது ஒரு நீர்நாகத்துடன்.
சுராவின் முன்னுரை
நான் மொழி பெயர்த்த ''நீல வெளிச்சம்'' என்ற சிறுகதை மலையாளத்தில் வைக்கம் முஹம்மது பஷீர் (Vaikom Muhammad Basheer) எழுதியது. ஏ. வின்சென்ட் இயக்கத்தில் பிரேம் நசீர், மது, விஜய நிர்மலா நடிக்க ''பார்கவி நிலையம்'' என்ற பெயரில் திரைப்படமாக வெளிவந்து மிகப் பெரிய வரவேற்பைப் பெற்ற கதை இது.
You can use your Facebook account to sign into our site.
fb iconLog in with Facebook
