Lekha Books

உயர்ந்து கம்பீரமாக நின்று கொண்டிருக்கும் கருங்கால் கூட்டத்திற்கு நடுவில் காவேரி ஒரு வளைந்து போகும் பாம்பைப் போல சீறியவாறு நுரையுடன் பாய்ந்து பாறைகள் மேல் மோதிச் சிதறி படுவேகமாக ஓடும் ஒரு இடம் இருக்கிறது. கருங்கல் பாறைமேல் வேகமாக ஏறி கீழ்நோக்கி காவிரி அலறியவாறு ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. சத்தம் உண்டாக்கும் கருங்கல் கத்தி முனைகளுக்கு நடுவில் வளைந்தும் நெளிந்தும் உயர்ந்தும் தாழ்ந்தும் ஒரு நீளமான வெண்மை நிற வாளைப் போல பாய்ந்தோடிக் கொண்டிருக்கும் நதி சிறிது தூரம் சென்ற பிறகு பரந்து ஓடவும் செய்யும்.

மணி ஆறு

புரோகிதரின் முனை வளைந்த செருப்புகள் கறுத்து மினுமினுப்பாகத் தெரியும் மரப்படிகளில் பட்டு மேலே போகிறபோது உண்டாகும் சத்தம் தெருவில் கேட்டு, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவர் மேலே நடந்து போய் சேர்ந்ததும், அதுவும் இறுதியில் நின்று போனது.

ஒன்று, இரண்டு, மூன்று, நான்கு, ஐந்து, ஆறு... மணியோசை சிறகடித்துப் பறந்தது. கோபுரத்திற்கு புத்துயிர் வந்ததுபோல் இருந்தது. வண்ணம் இழந்திருந்த ஒலிபெருக்கி விட்டுவிட்டு உச்சஸ்தாயியில் கத்தியது.

பதினைந்து வயது ஆனபோது உண்ணி தன்னுடைய தாயை வெறுக்க ஆரம்பித்தான்.

அவனுடைய தந்தை கத்தாரில் இருந்தான். அதனால் தந்தையை வெறுப்பதற்கு எந்தவித காரணமும் இல்லாமலிருந்தது. ஒவ்வொரு விடுமுறைக்கும் ஊருக்கு வரும்போது, தனக்கு புதிய ஆடைகளையும் கேமராவையும் கருப்புக் கண்ணாடியையும் பரிசாகக் கொண்டு வந்து தரும் அந்த மனிதனை உண்ணியால் வெறுக்க முடியுமா? இல்லை...

ஒரு நாள் ஒரு ஓடையில் சில குழந்தைகள் சோள விதையைப் போன்ற ஒன்றைக் கண்டெடுத்தார்கள். அந்த விதையின் நடுப்பகுதியில் ஒரு கோடு இருந்தது. ஆனால், அது ஒரு கோழி முட்டை அளவிற்குப் பெரியதாக இருந்தது. அந்த வழியாக நடந்து சென்ற ஒரு வழிப்போக்கர் அந்தக் குழந்தைகளிடம் ஒரு பென்னியைக் (காசு) கொடுத்து விட்டு, அதை வாங்கினான். ஆர்வ மிகுதியால் அதை நகரத்திற்குக் கொண்டு சென்று மன்னனிடம் விற்றுவிட்டான்.